Het Voorwoord...

Jarenlang droomde ik ervan een eigen fotoboek uit te geven. Een mooi tafelboek met mijn meest bijzondere foto's uit al die Himalaya-reizen. Naarmate die droom steeds meer werkelijkheid begon te worden, kwam daar nog een wens bij. Wat zou hét ultieme "iets"zijn voor het boek, wat is dát unieke "iets" waardoor het pas écht af zou zijn? Voor mij was dat een persoonlijk voorwoord van H.H. de Dalai Lama. Stel je toch eens voor, wat het zou betekenen als zo'n bijzonder mens en belangrijke man dát zou willen doen... Niet alleen voor het boek zou het geweldig zijn, maar ook voor mij persoonlijk!  

Via via kwam ik bij de juiste mensen terecht. Ik heb veel hulp gehad van mijn Indiase vriend Tashi, die een groot aandeel heeft gehad in het succes van het voorwoord. Maandenlang ben ik ermee bezig geweest. Over en weer contacten en mailen met kloosters en monniken. Wekenlang in spanning, wachtend op antwoorden. Mailen, foto's sturen, mailen, het (pdf)boek sturen, toezeggingen krijgen, en weer afwachten. In India gaan de dingen nou eenmaal anders dan in het stipte Nederland. Het wil namelijk niet persé zeggen dat ze al hun beloftes meteen nakomen. Maar goed, de aanhouder wint. Dus uiteindelijk zou ik mijn voorwoord krijgen. Dat was zeker. Nu nog de deadline halen....

De release datum van het boek werd een paar keer uitgesteld, omdat er geen enkel tegenbericht meer uit India kwam. Uiteindelijk konden we niet verder rekken en moest er gedrukt gaan worden. Zonder die ene, hele belangrijke, toevoeging. Het verwachtingsvolle gevoel sloeg om in een bittere teleurstelling.

 

Vrijdagmiddag.

 

Er wordt een start gemaakt met de druk. Plaat voor plaat worden de pagina's in gereedheid gebracht. Het gaat echt gebeuren!

De telefoon gaat. Er is iets misgegaan, een storing moet verholpen worden. Het proces wordt noodgedwongen stilgelegd en de planning is om na het weekend verder te kunnen drukken.

 

Zaterdagochtend.

 

Ik open mijn mailbox zoals ik dat elke ochtend doe. Mijn wenkbrauwen fronsen zich bij het zien van een (op het eerste moment) onbekend mailadres. Dan herken ik het. Bericht uit India! Mijn hart schiet in mijn keel en ik ben meteen klaarwakker.  Het paperclipje bovenin het bericht verraad dat ze me iets gestuurd hebben. Mijn ogen vliegen over het scherm. Na veel verontschuldigingen over het niet halen van de deadline wensen ze mijn boek veel succes toe met het in de bijlage toegevoegde voorwoord. 

Een persoonlijk voorwoord, ondertekent door de Dalai Lama, opent zich voor mijn ogen. 

Ik grijp de telefoon en bel mijn vormgever Oscar. Het kan nog, want de druk ligt stil!

 

Maandagochtend.

 

Een extra printplaat wordt voorbereid bij de drukkerij.

Een bijzondere printplaat die voorin het boek komt.

Met die ene wens...die unieke woorden....het is compleet!

Waanzinnig!!